“De oefening heet: The place is the teacher”, zegt Bridget, De plek is de leraar. Ik ben op de ochtend van de eerste dag van de training ‘Intention and Attention as Keys to Non Violent Communication’ in Centrum Djoj in Rotterdam. Bridget Belgrave is getrouwd met Ruud Baanders, bij wie ik eerdere trainingen NVC volgde. En nu geven ze samen deze training. Een mooi en zorgvuldig stel samen, met ieder een eigen heldere energie en aanpak. De training begint goed!
De opdracht van die eerste oefening was: loop 10 minuten door de gangen van het oude verbouwde schoolpand dat Djoj is, en noteer in een boekje wat je opvalt. We lopen met ons tienen allemaal door dezelfde gangen en ruimten en we schrijven. Als we uitwisselen wat we gezien hebben, vraag ik me verbaasd af of we wel echt op dezelfde plek zijn geweest. Ik zag kleuren die me vrolijk maakten en plattegronden die enthousiaste herinneringen opriepen aan mijn vroegere werk in de stedenbouw. Ik zag hoe het gebouw georganiseerd was, waar de rommel stond en hoe bepaalde lampen de sfeer van schoolgangen compleet veranderden. In mijn hoofd was ik al aan het reorganiseren geslagen.
Iemand anders had een straatnaambordje gezien dat haar herinnerde aan haar ongelukkige huwelijk, een boek met de titel: “Waar ging het fout” en een folder van een cursus die over nieuw leven ging. En eigenlijk iedereen noemde weer heel andere dingen, dingen die ik verdorie allemaal niet gezien had.
Er zijn blijkbaar oneindig veel prikkels om ons heen. Dat wat mij opvalt is wat mij herinnert aan wat ik ken, waar ik van houd, of waar ik juist helemaal niet van houd. De dingen die je ziet zijn signalen die jij oppikt, en misschien wel niemand anders. Wat je ziet en meemaakt weerkaatst dus jouw eigen levensproces. Je kunt daar vanzelfsprekend in ronddwalen alsof iedereen in dezelfde wereld loopt, maar je kunt je ook losmaken van wat vanzelfsprekend lijkt en voor iedereen gelijk. Het is jouw binnenwereld die je daarbuiten tegenkomt! Het zijn jouw verworvenheden, jouw vragen die nog onbeantwoord zijn, het is dat wat nog om verwerking vraagt, of je oproept om aan de slag te gaan, jouw beperkte kaders waar je uit zou kunnen breken!
Dus daarom is de titel van de oefening The place is the teacher, besef ik. Je kunt op zoek gaan naar een spirituele leraar, naar boeken, naar cursussen om je op weg te helpen zin in je leven te ervaren – en dat alles kan ook heel inspirerend zijn. Maar de levenslessen zie je zo voor je neus opdoemen, als je aandachtig kunt zijn en vrij. Met een beetje nieuwsgierigheid en mildheid verwerk je wat verwerkt moet, doorbreek je je gewoonten en grijp je de kans om je blik te verruimen.
Wat een prachtig begin van een training over hoe je met aandacht nieuwe intenties in je leven tot bloei kunt brengen. Eigenlijk is hiermee alles al gezegd, ik zou kunnen gaan. Maar ik blijf – en we krijgen zoveel meer.